Jacqueline en Eduard zijn het paar van de maand oktober

Het is een ondeugend stel, Jacqueline Reurink en Eduard Thijsen. Ze houden veel van bridge, maar nog meer van grappen maken en mensen op het verkeerde been zetten. Jaqueline kende veel Tongelbridgers al voordat ze de spelregels kende. Die heeft Wim Kemps haar later geleerd.

Eduard bridgete al in de vorige eeuw. Toen zijn voormalige club – Dubbel 7, reeds ter ziele – een dak boven haar hoofd zocht en vond bij de Harmonie, leerde hij Jacqueline kennen. “Dat vond ik meteen een keileuke gastvrouw. We kennen elkaar nu vijfentwintig jaar, dat gaan we vieren met een etentje!”

Toen de woensdagclub Dubbel 7 ter ziele ging, zijn acht achtergebleven leden – waaronder Eduard – lid geworden bij Tongelbridge die op donderdag in de Harmonie speelde. “Daartoe heeft Jacqueline nog een goed woordje voor ons gedaan”, zegt Eduard.

Meegegaan

Jacqueline: “Toen ik in 2014 de zaak verkocht, ben ik pas gaan bridgen. Ik bedacht me dat ik het wel heel jammer zou vinden om de Tongelbridgers, die ik 17 jaar drankjes had gebracht, niet meer zou zien. Daar had ik toch een band mee gekregen.”

Ze wist wel een beetje wat de bedoeling van bridgen was, “dat had ik tijdens het serveren wel door gekregen”, maar kende de regels niet. Daarvoor ging ze op les bij Wim Kemps in de Pracht. Ze ging bij Tongelbridge spelen met Petra van den Boogaart. “Na een aantal jaar vond ik het bridgen niet meer leuk en ben ik gestopt.”

Jij vrij, ik vrij, zullen we?

Eduard had na tientallen jaren spelen met Dick de Groot een partnerschap met Frans Noordeloos. Toen dat stopte, polste hij Jacqueline. “We keken elkaar aan en dachten: jij vrij, ik vrij, zullen we?“ Zo gezegd, zo gedaan en nu spelen ze alweer drie jaren samen.

Als ze niet bridgen hebben ze zat bezigheden. Jacqueline tuiniert, wandelt, shopt graag en bezoekt haar zus in Gilze. Bovendien is ze net oma geworden van een kleindochter, ze heeft iedere dag wel iets te doen.

Eduard stopt tijd in vrijwilligerswerk, hij biljart met vier hoogbejaarden en gaat wekelijks een blokje om met een dame van 90 jaar. “En ik ben geslachtsziek”, zegt hij met een twinkeling in zijn ogen. Het klinkt ook spannend, maar het gaat hier om zijn passie voor genealogie. “Ik zoek de stamboom van mijn voorouders uit, ik ben al vele geslachten terug in de tijd.”

Lelijk doen

Tot slot vragen we de twee vrienden nog naar tips voor andere bridgers. Meteen komt hun aandacht voor gezelligheid aan de tafel naar voren. “Niet zo lelijk doen naar je partner als het kaarten een keer niet lukt. Dat is voor de tegenspelers echt niet leuk”, roept Jacqueline meteen. En Eduard vult aan: “Houd de gezelligheid erin, je bent uiteindelijk een avondje uit.”