Herman en Martin zijn bridgepaar van de maand mei

Herman Klaassens en Martin Vermeulen spelen zo’n anderhalf jaar samen, maar ze zijn al sinds 2009 clubgenoten. Doordat de één een echte kroegkaarter is, en de ander gedegen biedingen doet, vullen ze elkaar mooi aan.

Martin werd in 2009 lid van Tongelbridge, toen hij vanuit Den Haag naar Eindhoven kwam. “Via websites ging ik op zoek naar een bridgevereniging en deze leek me geschikt. We speelden toen in de Harmonie.” Herman is al sinds mensenheugenis lid van onze club. Hij heeft het spel geleerd omdat vriend Frank van der Reek hem vroeg mee te gaan naar Tongelbridge. Dat was nog in de Tongelresestraat.

Ze spelen samen omdat Martin na een bridgepauze van ongeveer een jaar, hoorde dat Herman een partner zocht. “Ik pakte mijn bridgen weer op omdat ik hem een gemoedelijke kaarter vindt.” Nu ze heel wat avonden samen hebben gespeeld, weet hij nog een pluspunt van Herman. “Ik heb bewondering voor zijn sterke kaartgevoel. Hij doet soms iets wat in eerste instantie vreemd lijkt, maar daarna heel goed uitpakt. Dan denk ik; Waarom heb ik dat niet zelf bedacht? Ik kijk meer naar de punten in mijn handen, dan naar m’n gevoel. Herman herwaardeert de kaarten steeds.”

Kroegkaarter

“Martin is geen kroegkaarter zoals ik”,  zegt Herman. “Hij biedt goed, en speelt goed af, maar hij mist de intuïtie van een caféganger.”  Herman heeft het inschatten van de kaarten naar eigen zeggen ‘uit nood geleerd’. “Vroeger toepte ik in het café en als ik daar op vrijdagavond zat met mijn tien gulden, moest ik zorgen dat ik die niet meteen kwijt was. We schudden heel kort en het was zaak goed op te letten welke kaarten waar bleven. Dat gold ook bij boonaken en rikken. Ik heb er geleerd heel goed te kijken.”

Zo goed, dat hij zich moet inhouden om niet te zien waar de tegenspelende bridger een kaart uit het rijtje trekt en daar conclusies aan te verbinden. “Ik houd me in om niet vals te spelen.” Ook Martin heeft er een hekel aan wanneer hij informatie krijgt op onbedoelde wijze, doordat de kaarten te ver op tafel worden getoond bijvoorbeeld. “Ik wil het niet zien, maar soms zie ik gewoon een aas zitten. Dat kun je niet ongedaan maken.”

Andere vrije tijd

Wanneer de mannen niet bridgen, zijn ze aan het golf spelen (Martin) of aan het schrijven (Herman). Op de – vandaag opgeruimde-  tafel  liggen de bundels die Herman sinds zijn pensionering al schreef. Over zijn leven, reizen en de bet-bet-bet-overgrootmoeder (geboren in 1793) maakte hij hard gekafte boeken. In A4- formaat zijn de columns gebundeld die sinds de coronapandemie uit zijn pen rolden.

Op de vraag of de mannen nog tips voor Tongelbridge hebben komt heel snel een eensgezind antwoord. “Stop toch met het invoeren van de spelverdeling. Iedereen heeft er de pest aan. Het duurt lang en slechts een enkeling kijkt er naar.” Herman heeft uit recalcitrantie tijdenlang standaard ruiten tien ingevoerd. “Niemand die dat opviel.”

Partner gezocht

Tot slot hebben ze beiden nog een opmerking. Martin wil graag zeggen dat hij verguld is met de toewijding van gildebroeders Mario en François op de donderdagavonden.
Herman doet een oproep voor een nieuwe bridgepartner. Dat is omdat Martin te kennen heeft gegeven dat hij graag met Conny wil gaan spelen, vanwege de beslissing van Leon om met bridgen te stoppen. “Ik wil graag een lieve, nooit chagrijnige, vrouwelijke partner die niet te voorzichtig speelt”, zegt Herman. Tot ze gevonden is vindt hij het niet erg om zich op de zomerse donderdagen in Valkenswaard te vermaken.