Dini en Jacqueline zijn het paar van de maand september

Per toeval zijn Dini Lambooy en Jacqueline Yntema ooit als brigdepaar gekoppeld, maar “het fitte meteen”. Sinds 1993 spelen ze samen en nog geen seconde hebben ze overwogen om een andere partner te zoeken. Waarom is hun partnerschap zo’n succes?

Dini is een van de eerste leden van BC Tongelbridge. Ze was al lid bij Four Aces toen die club nog moest fuseren met Tongelbridge. In 1965 was ze als kinderarts in opleiding van Amsterdam naar Eindhoven verhuisd. Ze had in de laatste jaren in Amsterdam van de buren van haar ouders het kaartspelletje geleerd en zij en haar man vonden het zo leuk dat ze in Eindhoven verder wilden. Bridgeclub Centrum huisde in een café aan de Kleine Berg, maar bleek -met veel TH-studenten als lid- te sterk voor de huisbridgers. “Eerst maar thuis meer ervaring opdoen”, dacht Dini. Rond 1970 werd ze lid van Four Aces.

Jacqueline hield zich in haar jeugd wat afstandelijk van haar familieleden die zondags bridgeden. “Dat ontaardde soms in kleine oorlogjes.” Maar toen ze, vanwege het werk van haar man, een jaar in Iran woonde, heeft ze het spel toch geleerd met andere expats daar. Terug in Nederland -met een vijfjaar durend uitstapje in Parijs- volgde ze een bridgecursus en werd ze lid van Bridge Inn.

Samen verder

In 1993 zaten beide dames zonder bridgepartner. Daar hadden twee bridgers, zussen van elkaar en beiden lid van zowel Four Aces en Bridge Inn én beiden lid van de technische commissies van de clubs, wel een oplossing voor. Zo kwam het tot een voorstel om Dini en Jacqueline te koppelen. Tot levenslang succes.

“We mopperen wel eens op elkaar”, zegt Dini, “maar dat doen we niet heel hard.” Wat zij vooral leuk vindt aan Jacqueline is dat deze totaal verschilt van haarzelf. “Ze is extravert en heel aanrakerig. Zo ben ik helemaal niet. Maar het is leuk dat we verschillend zijn.” Jacqueline is het van harte met haar eens.

“We zijn eens samen op vakantie geweest”, vertelt Jacqueline. “Met de trein naar Wenen en we hebben er genoten van opera en de stad.” Verre reizen maken ze niet meer, maar wekelijks samen scrabbelen slaan ze niet over.

Je zou kunnen zeggen dat ze buren zijn, ze wonen twee verdiepingen van elkaar in hetzelfde gebouw aan de Maria van Bourgondiëlaan. Dat maakt het makkelijk om met één auto naar het Gildehuis te gaan. “We rijden om en om.”

De donderdagen bij Tongelbridge zijn voor beiden een avondje uit. “We ontmoeten er aardige mensen. En het kaarten is natuurlijk leuk.” Jacqueline heeft trouwens wel de pest om 1 SA te moeten spelen, veel liever probeert ze 3SA. Dini wordt blij als ze een mooie kaartverdeling in handen krijgt en wanneer Jacqueline daar dan in mee kan gaan. “Maar ik houd vooral van mooie schoppens.”